آدرین برودی، بازیگر سرشناس هالیوود و برنده دومین جایزه اسکار خود، اخیراً در جشنواره فیلم دریای سرخ، به موضوع چالشبرانگیز هوش مصنوعی در سینما پرداخت. او با تاکید بر اینکه هیچ فناوری نمیتواند جایگزین احساس و اصالت هنری بازیگر شود، دیدگاههای خود را درباره آینده هنر هفتم در عصر دیجیتال مطرح کرد. اظهارات برودی در حالی مطرح میشود که بحثها پیرامون نقش فزاینده هوش مصنوعی در صنعت سرگرمی، داغتر از همیشه است.
بازگشت اسکار و چشمانداز آدرین برودی از هوش مصنوعی در سینما
پس از کسب دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نقش اول برای فیلم «بروتالیست» (The Brutalist) – عنوانی که دو دهه پس از شاهکار او در «پیانیست» (The Pianist) به دست آمد – آدرین برودی اعلام کرده است که تاکنون به هیچ پروژه جدیدی ملحق نشده است. این بازیگر مطرح، که برای دومین بار به جشنواره فیلم دریای سرخ در جده سفر کرده بود، فرصت را غنیمت شمرد تا نگرانیهای عمیق خود را در مورد نفوذ روزافزون هوش مصنوعی در فرآیند خلق هنری به اشتراک بگذارد. برودی با اشاره به تحولات شگرف تکنولوژیک، به ویژه در حوزه هوش مصنوعی، بر لزوم حفظ جوهره انسانی در هنر تاکید کرد.
هوش مصنوعی در سینما: ابزاری قدرتمند، اما فاقد احساس بازیگر
برودی تصریح کرد که در زمانهای زندگی میکنیم که پیشرفتهای چشمگیری در تمام زمینهها، از جمله نحوه تولید و تماشای محتوا، به وجود آمده است. او این تحولات را به عنوان «ابزارهایی نو» میشناسد که بیشک میتوانند «تواناییهای ما را برای خلق اثری خوب افزایش دهند.» با این حال، بازیگر برنده اسکار با قاطعیت اظهار داشت: «هیچ چیز با احساس جایگزین نمیشود. حتی اگر بتوان آن را جعل کرد یا چنین چیزی، باید همیشه قدردان و حامی فرایند خلق اثر هنری و زیبایی فیلمسازی باشیم، اما معنایش این نیست که تکامل اجتنابناپذیر آن اتفاق بدی است.» این دیدگاه برودی، بازتابی از بحثهای گستردهتر در هالیوود است؛ جایی که اتحادیههای نویسندگان و بازیگران (WGA و SAG-AFTRA) در اعتصابات اخیر خود، به طور جدی به موضوع حفاظت از حقوق هنرمندان در برابر سوءاستفادههای احتمالی هوش مصنوعی پرداختند و بر حفظ اصالت هنری و خلاقیت انسانی در برابر اتکای بیش از حد به فناوری تاکید کردند.
جستجوی هنر ناب در عصر دیجیتال و سیطره هوش مصنوعی
آدرین برودی در ادامه صحبتهای خود به چالش دیگری نیز اشاره کرد: دشواری کشف آثار هنری ناب در میان انبوه محتوای موجود. او معتقد است که مخاطبین امروز با «گزینههای زیادی» برای تماشای محتوای ویدیویی روبرو هستند و این کثرت، یافتن «جواهراتی» که شاید از بازاریابی گستردهای برخوردار نیستند را دشوارتر میکند. هوش مصنوعی، در این زمینه، دو روی سکه دارد:
مزایا: الگوریتمهای هوش مصنوعی با تحلیل الگوهای تماشا و ترجیحات کاربران، میتوانند به کشف محتوای جدید و کمتر شناختهشده کمک کنند و "جواهرات" پنهان را به مخاطبان معرفی نمایند.
چالشها: در عین حال، اتکای صرف به الگوریتمها ممکن است منجر به ایجاد «حبابهای فیلتر» شود؛ جایی که کاربران تنها محتوای مشابه با علایق قبلی خود را مشاهده میکنند و از تنوع و اصالت آثار هنری جدید دور میمانند. این امر میتواند کشف هنر ناب و تجربی را که خارج از جریان اصلی قرار دارد، پیچیدهتر سازد.
در نهایت، نگاه آدرین برودی به هوش مصنوعی نه یک انکار مطلق از پیشرفت تکنولوژی، بلکه هشداری تأملبرانگیز است؛ فراخوانی برای حفظ روح انسانی و احساس اصیل در قلب سینما، حتی در مواجهه با قدرتمندترین ابزارهای عصر جدید. این تعادل میان فناوری و هنر، چالش اصلی صنعت فیلمسازی در دهههای آینده خواهد بود.
مطالب مرتبط
- هوش مصنوعی تحولی بزرگ در تشخیص زودهنگام مشکلات قلب جنین رقم زد
- با تسلط گوگل بر صحنه هوش مصنوعی، رقبای بزرگ فناوری به تکاپو افتادند
- انتقال طراح ارشد اپل به متا؛ رقابت غولهای فناوری در هوش مصنوعی اوج گرفت
- نوکیا با سرمایهگذاری چهار میلیارد دلاری، توسعه شبکههای مبتنی بر هوش مصنوعی را در آمریکا شتاب میبخشد
سینا علیپور
او دانشجوی رشته مهندسی کامپیوتر در مقطع کارشناسی است و فعالیت حرفهای خود را در عرصه رسانه از سال ۱۳۹۸ با یک بلاگ شخصی در حوزه فناوری آغاز کرده است. وی پس از مدتی به عنوان نویسنده آزاد در مجلههای آنلاین تکنولوژی فعالیت کرد و در حال حاضر، دبیر سرویس نقد و بررسی گجتهای هوشمند در یک مجله معتبر تکنولوژی است.
