در شرایطی که ممکن است موقتاً صدای ما خشن یا مبهم به نظر برسد، عوامل مختلفی می‌توانند بر تارهای صوتی ما تأثیر بگذارند. یکی از علل احتمالی تغییر صدا، رفلاکس معده به مری (GERD) است که باعث تحریک اسیدی تارهای صوتی و ایجاد گرفتگی صدا می‌شود.
همچنین، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون نیز ممکن است تغییراتی در صدایشان تجربه کنند. این تغییرات ناشی از اختلالات حرکتی در ناحیه حنجره و گفتار است که می‌تواند باعث گفتار ضعیف‌تر، یکنواخت‌تر یا سریع‌تر شود.
بیماری آلزایمر نیز می‌تواند منجر به اختلالات گفتاری شود. این مشکلات ممکن است شامل مشکل در پیدا کردن کلمات، جایگزینی کلمات با عبارات نامناسب و افزایش مکث در طول گفتار باشد.
افرادی که به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) مبتلا هستند نیز ممکن است تغییراتی در گفتار خود مشاهده کنند. آسیب به سلول‌های عصبی کنترل‌کننده عضلات گفتاری باعث ضعف یا انقباض این عضلات می‌شود و در نتیجه گفتار نامفهوم و ضعیف می‌شود.
تغییرات صدا می‌تواند به اختلالات سلامت روان مانند اختلال دو قطبی نیز مربوط باشد. تغییر خلق و خو می‌تواند بر عملکرد سیستم عصبی تأثیر بگذارده و منجر به تغییراتی در سرعت، حجم و محتوای گفتار شود.
با وجود اینکه برخی از تغییرات جزئی در صدا ممکن است نگران‌کننده نباشد، اما تغییرات قابل توجه و پایدار باید توسط یک متخصص پزشکی بررسی شود. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند از وخامت بیشتر مشکلات گفتاری پیشگیری کند و کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشد.
