ناسا در تاریخ 27 آوریل، یک نسخه آزمایشی از «بادبان خورشیدی» را به فضا پرتاب کرد. این تکنولوژی نوآورانه می‌تواند آینده پیشرانه‌های ماهواره‌ها را متحول کند.
در تاریخ 6 سپتامبر، ناسا اعلام کرد که بادبان با موفقیت در فضا باز شده است. نخستین تصویر از بادبان خورشیدی بازشده، با نام رسمی «سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته»، در تاریخ 11 سپتامبر منتشر شد. این فضاپیما در آینده تصاویر و اطلاعات بیشتری به زمین مخابره خواهد کرد.
در تصویر منتشر شده، تشخیص جزئیات کمی دشوار است؛ زیرا فضاپیما به آهستگی در فضا می‌چرخد. ناسا توضیح داده است که این چرخش طبیعی است؛ زیرا پس از باز شدن بادبان، کنترلی برای تنظیم موقعیت فضاپیما انجام نشده است.
تیم علمی ناسا قصد دارد پس از جمع‌آوری داده‌های کافی، کنترل موقعیت فضاپیما را انجام داده و آن را تثبیت کند. با انجام این کار، تصاویر واضح‌تری به دست خواهد آمد.
در تصویر منتشرشده، در مرکز فضاپیما چهار دوربین زاویه‌باز تعبیه شده است که هر یک بخشی از بادبان را نمایش می‌دهد. در بخش تحتانی تصویر، یکی از دوربین‌ها بخش‌هایی از بادبان بازتاب‌دهنده را نشان می‌دهد؛ که توسط بازوهای کامپوزیتی نگه داشته می‌شوند.
در بالای تصویر نیز می‌توان سطح پشتی یکی از پنل‌های خورشیدی فضاپیما را مشاهده کرد. پنل‌های خورشیدی انرژی مورد نیاز فضاپیما را از نور خورشید تأمین می‌کنند.
ناسا در بیانیه‌ای اعلام کرده است که پنج نشانگر روی بازوهای نزدیک فضاپیما قرار دارند که برای نمایش باز شدن کامل بادبان به‌کار می‌روند.
این بازوها با زاویه قائم نصب شده‌اند و پنل خورشیدی مستطیل‌شکل است؛ اما به‌دلیل زاویه دید دوربین‌های زاویه‌باز، تصویر کمی دچار انحراف شده است.
فناوری بادبان خورشیدی از نظر نظری و عملی بسیار جذاب است؛ زیرا بر اساس فشار فوتون‌ها (ذرات نور) عمل می‌کند.
گفتنی است بادبان خورشیدی شبیه به یک صفحه صاف از مواد است و می‌تواند بسیار بزرگ شود. در مورد سیستم بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا، بادبان تقریباً به اندازه نیمی از یک زمین تنیس مربع و مساحتی حدود 80 متر مربع است. مهم‌تر از همه اینکه این بادبان‌ها می‌توانند به هر نوع فضاپیمایی متصل شوند؛ درحالی که ذرات نور خورشید روی مواد آن‌ها می‌تابند.
فوتون‌ها با وجود اینکه جرمی ندارند، می‌توانند بر اجسام فشار وارد کنند. بادبان خورشیدی شبیه به یک ورق تخت بزرگ است و می‌تواند اندازه قابل توجهی داشته باشد. بادبان خورشیدی ناسا حدوداً مربعی به اندازه نیمه یک زمین تنیس و مساحتی حدود 80 متر مربع دارد.
مهم‌ترین نکته این است که این بادبان‌ها می‌توانند به هر نوع فضاپیمایی متصل شوند و تحت فشار نور خورشید قرار بگیرند. این بدان معناست که فضاپیمایی که از بادبان خورشیدی استفاده می‌کند، می‌تواند بدون نیاز به سوخت حرکت کرده و حتی به سرعت‌های بسیار بالایی دست یابد؛ زیرا قادر است بدون سوخت شتاب بگیرد و این شتاب‌گیری می‌تواند به‌صورت نامحدود ادامه پیدا کند.
با این حال، این تازه آغاز راه است. سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا جایگاه ویژه‌ای در تاریخ پیشرانه‌های فضایی خواهد داشت.
گام بعدی تیم ناسا پس از تثبیت فضاپیما، تحلیل دینامیک پرواز و سپس آغاز مانور دادن آن در مدار است. نکته جالب این است که به‌دلیل چرخش ناپایدار فعلی فضاپیما، بادبان درخشان‌تر از حد معمول به نظر می‌رسد و ممکن است بتوانید آن را در آسمان شب مشاهده کنید.
