این تابلوی نقاشی که در ژوئن ۱۸۸۹ خلق شده است، با به تصویر کشیدن آسمان آبی رنگ، ماه زرد و ستارگان با طیف وسیعی از رنگ ها و اشکال، بیش از یک قرن است که علاقه میلیون ها نفر را به خود جلب کرده است.
در این اثر شاخص، هر ستاره با امواج زرد نوری احاطه شده که درخششی همچون انعکاس نور بر روی آب دارد.
ضرب قلم موی نوآورانه این نقاش جسور، تصویری وهم آمیز از حرکت آسمان را ایجاد کرده است.
اکنون، دانشمندان با بررسی این نقاشی ون گوگ، رمز و راز “آشفتگی پنهان” در ترسیم آسمان توسط این هنرمند را آشکار کرده اند.
یونگ شیانگ هوانگ، یکی از نویسندگان تحقیق، چنین توضیح می دهد: “با استفاده از یک تصویر دیجیتال با وضوح بالا، توانستیم اندازه دقیق ضربات قلم مو را اندازه گیری کنیم و آنها را با مقیاس های مورد انتظار در نظریه آشفتگی مقایسه کنیم.”
متخصصان دینامیک سیالات، ضربات قلم موی نقاشی را به برگ هایی که در گردباد می چرخند تشبیه کردند.
آنها اندازه و فاصله نسبی ضربات قلم موی چرخشی را بررسی کردند و درخشندگی نسبی رنگ های متفاوت را محاسبه نمودند.
پژوهشگران به ویژه بر مقیاس مکانی ۱۴ الگوی چرخان اصلی در نقاشی تمرکز کردند.
با تکیه بر این مشاهدات دقیق، آنها به تخمین شکل، انرژی و مقیاس بندی اتمسفر نشان داده شده در نقاشی پرداختند.
یافته های این تحقیق نشان می دهد که این نقاشی با قانون فیزیک شناخته شده به عنوان “قانون کولموگروف”، که حرکت اتمسفر را پیش بینی می کند، منطبق است.
در واقع، دانشمندان معتقدند که استفاده این هنرمند از مقیاس و درخشندگی به طور ظریف، قوانین آشفتگی اتمسفر و جریان انرژی را از مقیاس های کوچک به مقیاس های بزرگ “درست نشان می دهد.”
آنها دریافتند که برخی قوانین حاکم بر آسمان در جهان واقعی در این اثر ون گوگ نیز صدق می کند.
به گفته محققان، به نظر می رسد این هنرمند مشهور جنبه های مختلف فیزیک را با “دقتی خارق العاده” به تصویر کشیده است.
دکتر هوانگ در این باره اظهار کرد: “نشان دادن دقیق آشفتگی توسط ون گوگ ممکن است ناشی از مشاهده حرکت ابرها و اتمسفر یا یک حس درونی در مورد چگونگی به تصویر کشیدن پویایی آسمان باشد.”
او همچنین افزود: “این نشان دهنده درک عمیق و شهودی از پدیده های طبیعی است.”
