## وویجر ۱، کاوشگری که هنوز در حال ارسال سیگنال است!
در سال ۱۹۷۷، فضاپیمای وویجر ۱ به فضا پرتاب شد و به اولین فضاپیمایی تبدیل شد که در سال ۲۰۱۲ به فضای بین ستاره ای وارد شد. این کاوشگر کهن سال، همچنان به ارسال داده ها به زمین ادامه می دهد، اما به تازگی یک اتفاق عجیب باعث شده است تا دوباره در کانون توجه قرار بگیرد.
به دلیل کمبود سوخت پلوتونیومی، مهندسین ناچار به خاموش کردن برخی از ابزارهای وویجر شده اند تا انرژی آن حفظ شود. در همین حین، آنها به طور منظم دستورالعمل هایی برای روشن کردن بخاری های فضاپیما ارسال می کنند تا از آسیب های ناشی از تشعشع جلوگیری شود.
اما در ۱۶ اکتبر، یک دستورالعمل به بخاری ها باعث فعال شدن سیستم حفاظت از خطای خودگردان وویجر شد. این سیستم برای جلوگیری از مصرف بیش از حد انرژی، به طور خودکار سیستم های غیر ضروری را خاموش می کند. در این اتفاق، به طور غیرمنتظره، فرستنده رادیویی وویجر که از سال ۱۹۸۱ غیرفعال بود، دوباره روشن شد و سیگنال را به زمین ارسال کرد.
وویجر ۱ برای چندین دهه از فرستنده رادیویی باند ایکس (X) استفاده می کرد. اما این فضاپیما یک فرستنده رادیویی دیگر به نام باند اس (S) هم دارد که سیگنال آن به مراتب ضعیف تر از باند ایکس است.
مهندسین ناسا معتقدند که خطایی در سیستم حفاظتی، سرعت ارسال داده ها از فرستنده ایکس را کاهش داده و باعث فعال شدن فرستنده دوم شده است.
با وجود ضعیف بودن سیگنال باند اس، مهندسین با استفاده از شبکه فضای دوردست ناسا موفق به دریافت آن شده اند و به این ترتیب، ارتباط با وویجر ۱ برقرار شده است.
در حال حاضر، تیم کنترل تلاش می کند تا فرستنده ایکس را دوباره فعال کند، زیرا سیگنال باند اس برای استفاده طولانی مدت مناسب نیست.
دانشمندان در مرکز کنترل ماموریت، از طریق شبکه فضای دوردست، پیام های رادیویی را به وویجر ۱ ارسال می کنند. این سیستم آنتن ها، ارتباط ناسا با وویجر ۱ و کاوشگر دوقلوی آن، وویجر ۲، را برقرار می کند.
وویجر ۱ و ۲، که در ابتدا برای یک ماموریت پنج ساله طراحی شده بودند، به طور شگفت انگیزی پس از نیم قرن، همچنان به فعالیت خود ادامه می دهند.
ناسا پیش بینی می کند که وویجر ۱ در سال ۴۰ هزار و ۲۷۲ میلادی، به فاصله ۱.۷ سال نوری از ستاره گلیزه ۴۴۵ در صورت فلکی زرافه خواهد رسید.
