نگرانی های جدی در مورد تاثیرات گوشی های هوشمند بر کودکان، به ویژه روی رشد مغزشان، رو به افزایش است. دلایل بالقوه متعددی وجود دارند که نشان می دهند شما باید در مورد دادن گوشی هوشمند به فرزند خود تجدید نظر کنید:
**مخاطرات نزدیک بینی**
کودکانی که مدت زمان زیادی را صرف استفاده از صفحه‌نمایش گوشی‌های هوشمند و تبلت می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به نزدیک بینی قرار دارند.
تحقیقات نشان داده است که تمرکز طولانی مدت روی فعالیت‌های نزدیک به چشم، مانند استفاده از تلفن‌های همراه، می‌تواند ساختار کره چشم را تغییر دهد و مانع از رسیدن نور به شبکیه شود.
این تغییرات ساختاری منجر به نزدیک‌بینی می‌شود؛ وضعیتی که به طور فزاینده‌ای در بین جوانان در سراسر جهان شایع شده است.
**اختلال در رشد مغز**
مغز انسان از دوران نوزادی تا نوجوانی دستخوش تغییرات مهمی می‌شود و دوره‌های خاصی را برای رشد مهارت‌های اجتماعی، احساسی و شناختی طی می‌کند.
با این حال، قرار دادن زودهنگام گوشی های هوشمند در اختیار کودکان می تواند در این دوره های حساس بر رشد طبیعی مدارهای مغز تأثیر منفی بگذارد.
مغز کودکان بسیار منعطف و آماده ایجاد اتصالات جدید است، اما زمانی که این تجربیات محدود به استفاده از گوشی‌های هوشمند باشد، ممکن است منجر به مشکلاتی در توجه، تمرکز، کنترل تکانه و تنظیم هیجانات شود.
**نگرانی های سلامت روان**
تاثیر گوشی های هوشمند بر سلامت روان کودکان قابل انکار نیست. افزایش استفاده از گوشی های هوشمند با افزایش نرخ افسردگی و اضطراب، به ویژه در میان دختران، مرتبط است.
این مشکلات با ایجاد محیط‌های رسانه‌های اجتماعی تشدید می‌شوند که در آن کودکان در معرض استانداردهای زیبایی غیرواقعی، قلدری و فشار برای دریافت «لایک» و دنبال کننده قرار می‌گیرند.
ترشح دوپامین در نتیجه تعاملات رسانه‌های اجتماعی می‌تواند رفتارهای مضر را تقویت کند و خارج شدن از این الگوهای رفتاری را برای کودکان دشوار سازد.
**ضعف کنترل احساسات**
یکی از مهم ترین تغییرات در مغز انسان در دوران نوجوانی، تکامل قشر جلوی مغز است که مسئول کنترل تکانه، تصمیم گیری و رفتار اجتماعی است.
تحقیقات نشان داده است که استفاده بیش از حد از تلفن های هوشمند می تواند با ارائه پاداش های فوری مانند لایک ها و پیام ها در این پیشرفت اختلال ایجاد کند. این امر می تواند منجر به مشکلاتی در خودتنظیمی و کنترل احساسات شود، زیرا کودکان عادت می کنند که به جای یادگیری صبر و تلاش، به دنبال لذت های زودگذر باشند.
**قرار گرفتن در معرض محتوای نامناسب**
تلفن های هوشمند دسترسی نامحدودی را برای کودکان فراهم می کنند که ممکن است برای آنها مناسب نباشد. مواجهه زودهنگام با چنین محتوایی می تواند آسیب زا بوده و منجر به آسیب های روانی دائمی شود و نحوه پردازش محرک های استرس، ترس و شوک را تغییر دهد.
**انزوا و وابستگی اجتماعی**
تلفن های هوشمند می توانند باعث انزوای اجتماعی شوند. کودکان امروزه اغلب ترجیح می دهند اوقات خود را با گوشی ها و تبلت هایشان بگذرانند تا اینکه با دنیای اطراف خود درگیر باشند.
از آنجایی که گوشی های هوشمند جایگزین تعاملات رو در رو شده اند، کودکان بیشتر درگیر مبادلات آنلاین سطحی می شوند.
این امر می تواند منجر به فقدان مهارت های اجتماعی در زندگی واقعی و وابستگی به اعتبارسنجی های مجازی شود و ایجاد روابط سالم و معنادار را برای آنها دشوار کند.
